دلاور

زمانی که فکر وب زدن, به سرم افتاد,هدفم این بود که بیام و از دغدغه هام بنویسم.فقط دغدغه های دلانه!چون تا همین چند وقت پیش جای جای دفتر و کتاب و جزوه هام پر از دلنوشته شده بودنه که الان دلبستگی  نداشته باشم,دارم اما ...من فکر میکنم گاهی دوست داشتن,بعد از عشق میاد و به نظرم این,خیــــــــلی مقدس تر از عشقه!درسته که شعله ش ملایمه اما مداومه...همین هم باعث شده که مثل همون موقع ها,با شور و اشتیاق دست به قلم نشم و نوشته هام هم مثل دلم آروم باشهشاید  این وب خیلی زود به نقطه پایان رسید اما همین زمان کوتاه برام دستاوردای زیادی داشت.با آدمای خیلی زیادی آشنا شدم و از هرکدوم چیزی یاد گرفتماولین دوستی که اینجا پیدا کردم,خانم همه کارهء عزیزه.یه آدم مهربون و دوست داشتنیبا وجود اینکه سرش خیلی شلوغ بود,اما برام وقت زیادی گذاشت تا به سوالا و کنجکاویای من جواب بده.تو این مدت زبانم هم تا حدود زیادی تقویت شدهبه خصوص listeningم.یک دنیا ممنوندوستان زیاد دیگه ای هم هستن.اسم تک تکشون یادمه.مهدیه گلم,آرام (هانی)عزیز,تنها,باران,آنیتا که وبشو بست و دوست جدیدم انسه(یه سفید خط خطی)و ...آقا بهداد,آقا محمود(هوای خونه),آقای ابراهیم میری(پسر مشرقی),آقا محسن,آقای ع.الف طلبه(گاه نویس),آقای مهدی دودانگه و ...+آقا یا خانم معلم(فرشته های آسمونی)دیگه اگر اسم کسی رو فراموش کردم,شرمنده.فعلا حافظه م در همین حد یاری میکرد ولی مطمئنا در گوشه ای از ذهن من جای دارید...تا جایی که بتونم,بازم به همه دوستان سر میزنماگر بدی هم دیدید,حلالم کنید 
دلاور...